“Voordat ik naar deze school kwam, dacht ik dat ik dood zou gaan. Ik werkte op het land – fruitboompjes en fruitstruikjes planten – om zo geld te verdienen voor mijn schoolgeld. Al sinds de lagere school lijd ik voortdurend honger en ik kan niet regelmatig naar school gaan. Wij zijn thuis met zeven kinderen”, zegt ze. Als ze praat, kijkt ze iets naar één kant, alsof ze naar beelden uit haar eigen leven aan het kijken is. Ze raakt met haar handen de helder blauwe kralen rond haar hals aan, die ze zorgvuldig aan elkaar heeft geregen. Ze zegt dat ze dolgraag zingt en dat ze veel plezier beleeft aan de uitdaging van de biologie- en scheikundelessen op de Mama Kevina school van het WKF.

“Ik had nog nooit zo'n school als deze gezien. De campus is zo mooi en het onderwijs is precies zoals ik het me had voorgesteld. Ook het eten is er goed. Ik ben heel dankbaar. Moge God iedereen rijkelijk zegenen die bijdraagt aan de steun die ik ontvang, en mijn schoolgeld betaalt.”

“Ik zie mogelijkheden. Een nieuwe morgen.”

Buteme

“Moge God iedereen rijkelijk zegenen die bijdraagt aan de steun die ik ontvang, en mijn schoolgeld betaalt.”

Buteme

Buteme is dankbaar dat ze een vader en moeder heeft, maar zij zijn beide ongeschoold en werken in de informele sector in het district Manafwa, waar ze een beetje geld verdienen met het verkopen van en handelen in groente en fruit. Het inkomen van beide ouders is niet genoeg om zeven kinderen te eten te geven of om schoolgeld voor hen te betalen. Buteme zegt dat zij de gelukkige is binnen het gezin. Het enige meisje met keuzemogelijkheden. Het enige kind dat zich niet hoeft af te vragen waar de volgende maaltijd vandaan komt. Ze kijkt omhoog naar de lucht. “Ik zie mogelijkheden. Een nieuwe morgen.”